The 5-Second Trick For ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา

The 5-Second Trick For ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา

Blog Article

แม้ว่าสถาบันทางการศึกษาของไทยเริ่มมีการตื่นตัว และตระหนักรู้ถึงความสำคัญของการเรียนการสอนในวิชาภาษาต่างประเทศแล้ว แต่ในความเป็นจริงสถานศึกษาหลายแห่งยังขาดแคลนครู หรืออาจารย์ที่มีความเชี่ยวชาญ และมีคุณภาพในการสอนภาษาต่างประเทศ จึงทำให้นักเรียนไม่สามารถเรียนรู้ได้อย่างเต็มที่ ส่งผลให้ประเทศไทยยังคงมีความล้าช้า และเสียเปรียบในการพัฒนาหลักสูตรการเรียนรู้ในทักษะภาษา รวมไปถึงการเรียนการสอนในหลักสูตรนานาชาติที่ยังคงจำกัดอยู่แค่กลุ่มนักเรียนที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย

ไม่ใช่แค่ฝั่งของเจ้าหน้าที่เท่านั้น แม้กระทั่งผู้ปกครองก็ไม่ได้ตระหนักถึงการศึกษาที่ด้อยคุณภาพเช่นกัน พวกเขาจึงไม่ได้สนใจจะเรียกร้องให้โรงเรียนมีคุณภาพดีกว่าเดิม หรือกว่าที่พวกเขาจะตระหนักได้ ก็เป็นช่วงที่เด็กเรียนจบและเข้าสู่ตลาดแรงงานแล้ว จนทำให้หลายๆ คนเจอกับสภาวะที่เรียนจบมาแล้ว แต่กลับไม่มีทักษะเพียงพอในการทำงาน

ที่ถึงแม้จะตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ด้วยความตั้งใจมากแค่ไหนก็ไม่พ้นคำครหาเรื่องความรู้และวุฒิการศึกษาที่หลายคนในสังคมมองว่ายังไม่เพียงพอที่จะทำหน้าที่ครู เด็กจะมีคุณภาพการศึกษาที่ดีได้อย่างไรถ้าได้เรียนกับคนที่ไม่ได้เรียนมาโดยตรง หรือไม่ก็ได้สอนไม่ตรงตามสาขาวิชา “มาสอนเด็ก เด็กจะได้อะไร เด็กจะมีคุณภาพการศึกษาได้อย่างไร” นี่ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นปัญหาที่ต้องการแก้ไข หนึ่งในปัญหาสำคัญที่ตัวครูนกและครู ตชด. ท่านอื่นเองก็ตระหนักในเรื่องนี้ดี 

นอกจากปัญหาเรื่องความรู้และคุณวุฒิการศึกษาของครูที่ต้องการแนวนโยบายการแก้ไปขปัญหาที่ต่อเนื่องและยั่งยืนแล้ว ครูนกมองว่าสิ่งที่จะทำให้ปัญหาถูกแก้ไขได้ตรงความต้องการ และยั่งยืน ต้องเริ่มจากวิสัยทัศน์ของคนทำงาน มีการวางแผนยุทธการที่มีความต่อเนื่องในการดำเนินงานแม้มีการเปลี่ยนผ่านผู้บริหาร/ผู้บังคับบัญชา/บุคลากรในโรงเรียน และมีนโยบายที่สามารถแก้ปัญหาของคนทำงานได้จริง ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา จะทำให้การขับเคลื่อนการดำเนินงานไปได้อย่างราบรื่นเห็นเป้าหมายการพัฒนาที่ชัดเจนโดยให้ผลงานการดำเนินงานเป็นเครื่องพิสูจน์

คู่มือหรือแนวทางการให้บริการสำหรับผู้รับบริการหรือผู้มาติดต่อ

ถ้ามีโอกาสได้เรียนรู้วิชาชีพครู จะช่วยสร้างทักษะการเรียนรู้ให้เด็กได้มากกว่านี้ 

กสศ. ความเสมอภาคทางการศึกษา เวทีการประชุมเครือข่ายสมาคมการวิจัยด้านการศึกษาโลก ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา ทักษะสำหรับอนาคต วิกฤตการเรียนรู้

มีปัญหาและข้อจำกัด ทำให้เกิดความคลาดเคลื่อนในการระบุตัวนักเรียนยาก ‘ที่แท้จริง’

ปัญหาข้างต้นสะท้อนให้เห็นว่ากระบวนการช่วยเหลือนักเรียนยากจนที่มีประสิทธิภาพอาจไม่ได้จบลงแค่การออกแบบเกณฑ์คัดกรอง หรือยกระดับระบบสารสนเทศของรัฐ แต่ยังมีอีกหลายมิติให้พัฒนาไปด้วยกัน ทั้งโครงสร้างขั้นพื้นฐาน การสร้างองค์ความรู้แก่คนทำงาน รวมถึงสร้างความร่วมมือกับภาคเอกชนหรือองค์กรอิสระในท้องถิ่น

อดีตผู้ว่าฯ ระบุว่า ข้อมูลดังกล่าวเป็นเหตุผลสำคัญที่ผู้ว่าราชการจังหวัดไม่อาจนิ่งนอนใจ แต่อย่างไรก็ตาม การแก้ปัญหาด้านการศึกษาค่อนข้างมีความซับซ้อน การใช้ระบบวิธีปกติเพื่อแก้ไขปัญหาที่ไม่ปกติจึงทำได้ยาก  

หน้าที่ของกระทรวงศึกษาธิการคือผลิตทรัพยากรมนุษย์ทั้งในระบบ นอกระบบหรือตามอัธยาศัย ซึ่งขณะนี้ได้ขับเคลื่อนเรื่องธนาคารหน่วยกิตที่เป็นการสะสมหน่วยกิตจากผลการเรียน การฝึกอบรม ประสบการณ์ และทักษะ เพื่อเป็นโอกาสทางการศึกษาสำหรับทุกช่วงวัยนำไปใช้ต่อยอดในการศึกษาต่อ เพราะปัจจุบันไม่ใช่แค่การพัฒนาคุณวุฒิผู้เรียนเท่านั้น แต่ยังต้องมุ่งพัฒนาทักษะเด็กให้ทันโลกด้วย ที่สำคัญต้องไม่อัดวิชาการเกินหลักสูตรในโรงเรียน เพราะจะนำไปสู่การเรียนพิเศษที่สร้างความเหลื่อมล้ำได้

iSEE ฐานข้อมูลเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา

แผนกลยุทธ์/แผนการดำเนินงาน แผนกลยุทธ์

“รับน้องทำไม”: ความเป็นพี่น้องในระบบโซตัส อัตลักษณ์และการเมืองที่ปลูกฝังในสังคมไทย